เซน

n. Zen

def.:

นิกายหนึ่งในพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน แพร่หลายในจีนและญี่ปุ่น เป็นการปฏิบัติธรรมเพื่อให้บรรลุความรู้แจ้งอย่างฉับพลัน โดยการทำสมาธิและใช้ปัญญาขบคิดปริศนาธรรม

related: a form of Buddhism which originated in China and was developed in Japan, stating that one must look inside oneself for understanding rather than depend on holy writings, and aiming for enlightenment syn.: นิกายเซน sample:

นิกายเซน มีแหล่งกำเนิดในเอเชียใต้